اقدامات اولیه در جنگ برای زخم های جنگی
اقدامات اولیه در جنگ برای کنترل خونریزی و مراقبت از زخم‌ها بسیار حائز اهمیت هستند. در صورت وقوع یک زخم، توقف خونریزی از مهمترین اقدامات است که باید انجام شود. برای این منظور، فشار مستقیم بر روی بریدگی یا زخم با استفاده از یک گاز یا پارچه تمیز به همراه بندآورنده خونریزی مانند طبااستاپ لازم است تا خونریزی متوقف شود.
در صورتی که آسیب در اندام باشد، توصیه می‌شود عضو را بالاتر از سطح قرار داده و سپس فشار را اعمال کنید. پس از توقف خونریزی، شستشو زخم با محلول آنتی سپتیک مناسب بسیار مهم است. همچنین، برای کاهش خطر عفونت، میتوان از اسپری طباسپت و سپس گاز استریل استفاده کرد. در صورت بروز شرایط خاص مانند بریدگی عمیق یا علائم عفونت، تماس با دکتر الزامی است.
در این مقاله، به بررسی اقدامات اولیه در جنگ برای کنترل خونریزی و مراقبت از زخم‌ها می‌پردازیم.
زخم گلوله در جنگ: راهنمای مراقبت و پانسمان
معرفی زخم‌های گلوله در جنگ
آسیب های جنگی اغلب زخم های حاصل از حوادث پرانرژی بوده که منجرب به مرگ، آلودگی بافتی و افزایش ریسک عفونت می شوند. آسیب های ناشی از حوادث انفجاری ۵۵ درصد و ۳۰ درصد ناشی از زخم گلوله می باشند. زخم های ناشی از گلوله سریعا عفونی می شوند. اندام های تحتانی دو برابر اندام های فوقانی دچار آسیب می شوند.
در زخم های اندام، زخم به طور گسترده تحت دبریدمان قرار گرفته و به طور تاخیری بسته می شوند. آسیب ها و صدمات وارده به بدن توسط گلوله های مورد استفاده در شرایط جنگی بسیار شدید و خطرناک هستند. بالیستیک زخم های جنگی، شامل مکانیسم های نافذ و غیر نافذ آسیب رسانی ناشی از گلوله های پرشتاب و سریع السیر هستند.
اکثر گلوله های جنگی از نوع پرشتاب بوده و میزان تخریب آن ها در بدن بسیار زیاد است. سرعت گلوله های جنگی بیش از ۶۰۰ تا ۷۰۰ متر بر ثانیه است. سرعت گلوله نسبت به وزن آن در انتقال انرژی جنبشی در بدن نقشی به مراتب مهم تر دارد. جراحات ناشی از گلوله جراحات با انرژی بالا هستند که منجر به آسیب گسترده بافت نرم و شکستگی های استخوانی خرد شده می شوند.
مراقبت و پانسمان زخم گلوله در جنگ
در بعضی موارد مواجهه در جنگ خصوصا گلوله در نقاط مختلف بدن، جراحی برای خارج کردن گلوله‌ها یا ترمیم بافت ممکن است لازم باشد. دبریدمان از مهم ترین اقدامات در مدیریت زخم های نظامی است. در زخم های آلوده این امر اغلب در چند مرحله انجام می شود. قبل از دبریدمان تمام زخم ها باید با محلول آنتی سپتیک مناسب مانند طباسپت شستشو داده شوند و در صورت امکان یک تورنیکت یا بندآورنده خون ریزی مانند طبااستاپ باید اعمال شود. بدون کنترل تورنیکت، این نواحی از خون ریزی پر شده و دبریدمان را دشوار می‌سازد و حجم خون از دست رفته را افزایش می دهد که به نوبه خود می تواند تهدید کننده حیات باشد.
بنابراین یک تورنیکت یکبار مصرف استریل یا بندآورنده ی خون ریزی مانند طبااستاپ توصیه می شود. اولین دبریدمان باید در اسرع وقت پس از آسیب به در بیمارستان صحرایی انجام شود، سپس همه ی جراحات وارده را مورد ارزیابی مجدد قرار داد. شستشو با سه لیتر محلول آنتی سپتیک مناسب مانند طباسپت پس از دبریدمان باید انجام شود. شستشو با فشار زیاد توصیه نمی شود چرا که به بافت های سالم آسیب می رساند. کشت زخم و نمونه برداری جهت برسی میکروبیولوژی و بافت شناسی توصیه می شود. در صورت مشکوک بودن به آلودگی قارچی باید از عضله سالم و مرده نمونه برداری انجام شود.
زخم های ناشی از جنگ اغلب زخم هایی با ابعاد بزرگ، بوی بد و ترشحات زیاد هستند. بنابراین استفاده از پانسمان های آنتی میکروبیال حاوی PHMB و نقره مانند ژل ایکس، طبادرم پلاس و طباگرن پلاس جهت کنترل عفونت و بوی زخم و پانسمان های جاذب جهت کنترل ترشحات، مانند طبافلکس توصیه می شود.
سرعت ترمیم زخم در آسیب و صدمات نظامی از اهمیت بالایی برخوردار است. از عوامل افزایش سرعت ترمیم زخم، درمان در محیط مرطوب است. دستیابی به میزان رطوبت مناسب به قضاوت بالینی وانتخاب پانسمان مناسب بستگی دارد. محیط بیش از حد مرطوب باعث مسره شدن و خیس خوردگی آن می شود. در مقابل محیطی که بیش از حد خشک باشد مانع از بهبود زخم می شود. در واقع به یک تعادل ظریف در بستر زخم نیاز است. در نتیجه انتخاب پانسمان مناسب با توجه به شرایط زخم از اقدامات لازم به شمار می رود.
در ادامه توضیح می‌دهیم که چگونه باید از زخم گلوله در جنگ مراقبت کرد و آن‌ها را پانسمان کرد:
- بلافاصله بعد از اصابت گلوله، باید محل زخم را با در دسترس ترین شویینده مناسب ضد عفونی کنید. پاک کردن زخم باعث کاهش خطر عفونت می‌شود.
- برای پانسمان زخم، از مواد ضد عفونی کننده مانند آنتی‌سپتیک‌ها استفاده کنید. این مواد می‌توانند به جلوگیری از عفونت و باز شدن مجدد زخم کمک کنند.
- پس از پانسمان زخم، آن را با باند یا پانسمان مناسب تمیز بپوشانید. این کار باعث حفاظت زخم از آلودگی و خارج شدن خون می‌شود.
- در صورت بروز عوارض ناشی از زخم مانند درد شدید، تغییر رنگ پوست، خونریزی شدید و علائم عفونت، باید به مراکز درمانی فورا مراجعه کنید.
- در صورت داشتن مشکلات روانی پس از تجربه اصابت گلوله، به روانپزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب دریافت کنید.
در نهایت، اهمیت مراقبت و پانسمان زخم گلوله در جنگ نباید فراموش شود. این مراقبت‌ها می‌توانند به بهبود سریعتر و کاهش عوارض جانبی کمک کنند. همچنین، مراجعه به پزشک و انجام مراقبت‌های موردنیاز پس از زخمی شدن بسیار حائز اهمیت است.
خونریزی غیر قابل کنترل یکی از عوارض ناشی از تروما، جراحات جنگی و دبریدمان زخم محسوب می‌شوند. پانسمان طبا استاپ یک پانمسان پیشرفته جهت انعقاد خون می باشد.
پانسمان پیشرفته طبااستاپ حاوی ترکیبات قدرتمندی از قبیل:
گرانول های کائولین، کیتوسان و سایز بیوپلیمرهای موثر در انعقاد خونریزی می باشد. پانسمان طبااستاپ به عنوان یک عامل پیش انعقادی با فعال سازی فاکتور ۱۲ در آبشار انعقادی بدن سبب تشکیل فیبرین (لخته) می شود. همچنین این محصول با ایجاد بستری مناسب جهت اتصال پلاکت ها به هم یک سد مکانیکی در برابر جریان خونریزی ایجاد می کند. و با این مکانیسم سبب تسریع فرایند انعقاد خون می می شود. طبااستاپ بلافاصله پس از استفاده در محل های خونریزی توانایی ایجاد یک اثر هموستاتیک سریع و کارامد را دارند.
رهاسازی زیست پلیمرهای آنتی باکتریال سبب می شود که بار میکروبی در محل خونریزی کاهش یافته و با جلوگیری از ابتلا به عفونت، مانع مزمن شدن زخم می شود. با به کارگیری عوامل منعقدکننده خون در فرمولاسیون طبااستاپ در کنار بهره گیری از روش های متفاوت مبتنی بر نانو تکنولوژی جهت افزایش مساحت سطح سایر بیوپلیمر های به کار رفته در پانسمان طبااستاپ، قدرت پانسمان در کنترل خونریزی (کاهش مقدار خون از دست رفته و تسریع فرایند هموستاتیک) به طور چشمگیری بهبود یافته است. پانسمان پیشرفته طبااستاپ بلافاصله پس از قرار گرفتن روی زخم به همراه اعمال فشار مستقیم موجب بند آمدن خونریزی، کاهش التهاب و کاهش درد در محل زخم می شود.
پانسمان حاوی کائولین در سال ۲۰۱۸ توسط کشور های توسعه یافته مثل آمریکا به عنوان خط اول درمان در خونریزی های شدیدی که به روش های مکانیکی پاسخ نمی دهند، انتخاب شده است.
ساختار گرانولی بندآورنده سریع خونریزی طبااستاپ، سطح وسیعی را جهت جذب سرم خون همراه با تشکیل ژل فراهم کرده که باعث ایجادیک ساختار قدرتمند خونریزی می شود.
زمینه کاربرد طبااستاپ
- جراحات جنگی
- خونریزی شدید و مرگبار
- انواع بریدگی ها
- انواع تروما
- خونریزی های ورزشی
- موارد اورژانسی
ویژگی‌های طبااستاپ
- عملکرد سریع اولیه در ۶۰ ثانیه
- تشکیل لخته مقاوم
- تاثیر بر فاکتور انعقادی ۱۲ در آبشار انعقادی بدن
- به حداقل رساندن خونریزی مجدد
- خاصیت آنتی باکتریال
- عدم تولید گرما در محل خونریزی
- عدم ایجاد حساسیت
- عدم ایجاد واکنش های ایمنی
- زیست سازگاری
- زیست تخریب پذیری
موثر در کنترل خونریزی بیماران مصرف کننده داروهای ضد انعقادی از قبلیل: هپارین و وارفارین
نحوه استفاده از طبااستاپ
- شست‌و‌شوی محل خونریزی
- قراردادن مقدار مناسبی از پودر مستقیما بر روی محل خونریزی
- قراردادن یک گاز استریل بر روی محل خونریزی همراه با اعمال فشار حداکثر ۳ دقیقه ای
روش‌های مهار خونریزی در جنگ: راهنمای کامل
با توجه به روش‌های مهار خونریزی در جنگ، یکی از موارد مهم در این زمینه استفاده از ابزارهای مهار خونریزی است. از جمله ابزارهایی که برای مهار خونریزی در محیط‌های نظامی استفاده می‌شود میتوان به بانداژ، تورنیکت و عوامل هموستاتیک اشاره کرد. این ابزارها در سطوح مختلف مراقبت از مصدومان، از جایگزینی در نقطه آسیب رسیدگی تا واحدهای درمانی سطح سه باید در دسترس باشند.
در این زمینه، باید کادر پزشکی آموزش دیده برای استفاده از روش‌های تسلیح خونریزی تهاجمی و غیرتهاجمی مسئولیت اعمال را داشته باشند. همچنین، افراد پزشکی و غیر پزشکی باید بتوانند روش‌های غیرتهاجمی را مورد استفاده قرار دهند.
برای آموزش افراد، نیاز به برنامه‌های آموزشی اعم از اجزای تئوری، مهارت‌های شبیه سازی، مهارت‌های آزمایشگاهی و مهارت‌های کنترل خونسردی وجود داشته باشد. همچنین، مهارت‌های کنترل خونریزی اندوواسکولار باید بخش استانداردی از برنامه‌های آموزشی باشند.
همکاری بین بخش های مختلف برای تدوین راهنمایی‌های کاربردی و توصیه‌های برتر در مورد مراقبت‌های خونریزی ضروری است. همچنین، باید ثبت نامی برای ثبت بیمارانی که از دستگاه‌های پیشرفته مهار خونریزی استفاده‌شده‌است، ایجاد شود تا زمان ارجاع به بیمارستان شرح حال بیمار ثبت شود تا ادامه اقدامات لازمه صورت گیرد.
در مورد استفاده از روش رزوسیتیو اندوواسکولار بالون برای بستن شریان ائورتا در محیط‌های نظامی، موارد خاصی شناسایی‌شده‌است. این موارد شامل آسیب‌های مفاصل ران، آسیب‌های لگن و توقف قلبی ناشی از آسیب است. اما، توافقی در مورد استفاده از این روش برای آسیب‌های سینه، آسیب‌های بوسیله بغل، یا آسیب‌های گردن در ترکیب با آسیب‌های شکمی در قفسه سینه وجود ندارد.
در نهایت، باید تاکید کرد که استفاده از روش‌های مهار خونریزی در جنگ موضوعی است که نیاز به آموزش، تجهیزات مناسب و نیازمند همکاری همه همکاران بخش مربوطه را دارد تا بتوان به بهترین روش‌ها و راهکارها برای مراقبت‌های خونریزی در جنگ دست پیدا کرد.
زخم ساچمه و زخم های شیمیایی در جنگ: راهکارهای درمانی
زخم ساچمه و زخم های شیمیایی، آسیب‌های جدی و پیچیده‌ای هستند که به عنوان نتیجه‌ای از صدمات فیزیکی و شیمیایی در مناطق جنگی به وجود می‌آیند. این آسیب‌ها معمولا به دلیل انفجارها، تماس با مواد شیمیایی خطرناک و سایر وقایع جنگی رخ می‌دهند.
زخم‌های باز یک نوع آسیب است که به پوست و بافت بدن وارد می‌شود. این آسیب‌ها می‌توانند شامل خراش، پارگی، سوراخ شدگی و جداشدگی باشند. عمق و نوع زخم باز تاثیر زیادی بر روی درمان آن دارد.
در درمان زخم‌های باز، عواملی مانند عمق زخم، احتمال عفونت و نیاز به جراحی تاثیرگذار هستند. در صورتی که زخم باز عمیق باشد، خونریزی زیادی داشته باشد یا علائم عفونت وجود داشته باشد، بهتر است حتما به مرکز درمانی مراجعه کنید تا درمان مناسبی انجام شود.
در درمان زخم‌های باز ممکن است از روش‌های مختلفی مانند بانداژ، بخیه، ضدعفونی‌کننده و آنتی‌بیوتیک استفاده شود. بانداژ برای حفاظت از زخم و کنترل خونریزی استفاده می‌شود. بخیه نیز برای بستن زخم و ترمیم بافت‌های آسیب دیده استفاده می‌شود. استفاده از ضدعفونی‌کننده در جلوگیری از عفونت زخم موثر است و آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند در صورت نیاز برای کنترل عفونت‌ها مورد استفاده قرار گیرند.
لازم به ذکر است که باید حتما از شست و شو دهنده های مناسب استفاده شود تا از عمیق شدن و عفونی شدن زخم جلوگیری شود، برای این امر میتوان به اسپری طباسپت اشاره ای داشت که در این زمینه بسیار پرکاربرد است.
برای پیشگیری از عفونت و بهبودی سریعتر زخم‌های باز، مراقبت‌های پزشکی فوری و مناسب باید صورت بگیرد. این شامل تمیز کردن و ضدعفونی زخم، تعویض بانداژ و دستورات پزشک در مورد مراقبت‌های خاص است. همچنین، رعایت توصیه‌های پزشک در مورد مصرف داروها و ترتیبات پس از درمان ضروری است.
در نهایت، بهتر است هرگز خود درمانی در مورد زخم ساچمه و زخم های شیمیایی در جنگ انجام ندهید. همیشه به پزشک تیم مراجعه کنید و راهکارهای درمانی متناسب با وضعیت خود را از او دریافت کنید.
پانسمان زخم در جنگ راهنمای کاربردی و موثر
پانسمان سریع زخم در جنگ یک مهار خونریزی سریع و موثر است که در زمان جنگ استفاده می‌شود. این روش پزشکی که برای درمان زخم‌ها و صدمات جسمی استفاده می‌شود، به صورت یک راهنمای کاربردی برای نجات جان و بهبود سریع مصدومان در جنگ شناخته می‌شود. با استفاده از تکنیک‌های مختلفی مانند تقویت ناحیه زخمی، مهار خونریزی و جلوگیری از عفونت، پانسمان زخم در جنگ بهترین راه حل برای حفظ سلامتی در میدان نبرد است. این روش‌های پانسمان سریع زخم به جانبازان و نیروهای نظامی کمک می‌کند تا سریعتر به عملکرد عادی خود بازگردند و در عین حال از خطرات احتمالی مرتبط با زخم‌ها و صدمات جسمی در جنگ جلوگیری کنند.
۱. روش‌های موثر برای پانسمان زخم در جنگ
پانسمان زخم در جنگ به عنوان یکی از موارد حیاتی و ضروری مطرح می‌شود. در این قسمت مقاله، روش‌های موثر برای پانسمان زخم در جنگ را بررسی خواهیم کرد.
نکات مهم در پانسمان زخم در جنگ
- اولین قدم در پانسمان زخم در جنگ، تمیز کردن زخم است. باید با دقت زخم را تمیز کرده و هر گونه ذرات خارجی را از زخم خارج کنیم.
- سپس، باید زخم را ضدعفونی کرده و پانسمان آن را انجام دهیم. استفاده از ضدعفونی کننده‌های موثر و مناسب می‌تواند به پیشگیری از عفونت زخم کمک کند.
- استفاده از باندها و چسب‌های مخصوص پانسمان نیز بسیار مهم است. باید از باندها و چسب‌هایی استفاده کنیم که به خوبی زخم را پوشش دهند و از ورود ذرات خارجی و باکتری‌ها به زخم جلوگیری کنند.
- یکی از مهم ترین اقدامات توقف خونریزی و جلوگیری از خونریزی مجدد آن است، برای این امر باید از پودر طبااستاپ استفاده کنید، همانگونه که از نام آن مشخص است؛ یک بندآورنده سریع خونریزی است که خونریزی زخم را قطع کرده و باعث می شود تا از خونریزی مجدد آن جلوگیری کند.
- برای استفاده از این پودر باید مقدار مناسبی از آن را روی زخم ریخته و با یک پانسمان ثانویه تمیز مانند گاز روی زخم را فشار دهید تا خونریزی کامل قطع شود.
روش‌های موثر در پانسمان زخم در جنگ
روش‌های موثر برای پانسمان زخم در جنگ شامل استفاده از پانسمان‌های ضدعفونی، استفاده از چسب‌ها و باندهای مناسب، و تمیز کردن نگه داشتن زخم است. همچنین، استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده قوی مناسب مانند طباسپت می‌تواند به پیشگیری از عفونت زخم کمک کند.
به علاوه، پانسمان زخم بهتر است توسط افراد متخصص انجام شود. افرادی که دارای آموزش و تجربه کافی در این زمینه هستند، می‌توانند بهترین نتیجه را در پانسمان زخم به دست آورند.
جعبه کمک اولیه در جنگ و لازم برای موارد اظطراری
- انواع باند و پانسمان
- دستکش
- ضد عفونی کننده
- بندآورنده خونریزی
- مسکن
- بی حسی
- پک بخیه
- چسب
- محافظ
- آتل
- سرنگ
نتیجه گیری
با توجه به مطالب مطرح‌شده‌در این مقاله، میتوان نتیجه گرفت که مراقبت و پانسمان زخم‌های حاصل گلوله و مواد شیمیایی بسیار حائز اهمیت است و نیازمند رعایت دستورات پزشکی و استفاده از روش‌های مناسب است. همچنین، روش‌های مهار خونریزی نیز به عنوان یکی از راهکارهای مهم در این زمینه مطرح‌شده‌است. همچنین، زخم ساچمه و زخم های شیمیایی نیز نیازمند درمان و مراقبت خاصی هستند که از روش‌های مختلفی مانند بانداژ، بخیه، ضدعفونی‌کننده و آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شود.
در نهایت، باید تاکید کرد که مراقبت‌های خونریزی در جنگ نیازمند آموزش، تجهیزات مناسب و همکاری همه همکاران است تا بتوان به بهترین روش‌ها و راهکارها برای این موضوع دست پیدا کرد. در نهایت، مطالب ارائه‌شده‌در این مقاله نشان می‌دهد که اقدامات اولیه در جنگ بسیار حائز اهمیت هستند و نیازمند راهنمایی‌های کامل و کاربردی هستند.
به‌طور خلاصه، پانسمان زخم یکی از مسائل حیاتی و ضروری است که نیاز به روش‌های موثر و کاربردی دارد. استفاده از پانسمان‌های ضدعفونی کننده، استفاده از چسب‌ها و باندهای مناسب، و تمیز کردن و تمیز نگه داشتن زخم از جمله روش‌های موثر برای پانسمان زخم است. همچنین، آموزش‌های مربوط به مهار خونریزی و استفاده از روش‌های مهار خونریزی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
درمان زخم‌های جنگی نیز نیاز به راهنمایی و کاربردی بیشتری دارد و استفاده از پانسمان مناسب در این موارد حائز اهمیت است. همچنین، پانسمان زخم باید همراه با درمان‌های دیگری مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و جراحی در صورت لزوم انجام شود. در نهایت، اهمیت دادن به پانسمان زخم و استفاده از روش‌های موثر و کاربردی می‌تواند بهبود و بهبودی سریعتر زخم‌ها را به همراه داشته باشد.
source:www.icrc.org